„Bóg musi karać morderców. On daje życie, i On odbiera życie, gdy życie to staje się postrachem i zagrożeniem. Miłosierdzie okazane umyślnemu mordercy jest okrucieństwem wobec jego współtowarzyszy.”

Jakże cierpliwie Bóg ochraniał prawa człowieka! Przypisał karę do umyślnego morderstwa. „Kto przelewa krew człowieka, tego krew przez człowieka będzie przelana” (1 Mojż. 9, 6). Gdyby jednemu mordercy pozwolono nie zostać ukaranym, poprzez swój zły wpływ i okrutną przemoc obaliłby innych. Doprowadziłoby to do podobnego stanu rzeczy jaki istniał przed potopem. Bóg musi karać morderców. On daje życie, i On odbiera życie, gdy życie to staje się postrachem i zagrożeniem. Miłosierdzie okazane umyślnemu mordercy jest okrucieństwem wobec jego współtowarzyszy. Jeśli umyślny morderca myśli, że znajdzie ochronę uciekając do ołtarza Bożego, może odkryć, że zostanie siłą odepchnięty od tego ołtarza i zabity. Lecz jeśli człowiek odbiera życie w sposób niezamierzony, wtedy Bóg oświadcza, że zapewni miejsce schronienia, do którego może on uciec.

„Kto złorzeczy ojcu swemu albo matce swojej, poniesie śmierć.” (2 Mojż. 21, 17). W ten sposób Bóg wyraził Swoje postanowienie odnośnie nieposłusznych dzieci. Ustanowił, że głównym przestępstwem dzieci jest przeklinanie lub bicie swoich rodziców. Ukarze On rodziców jeśli nie rządzą i nie sprawują kontroli nad swymi dziećmi. Jak wiele dzieci jest straconych dla wszelkiej moralności! Jak wiele jest niepohamowanych w występku i nieprawości! Jak wiele znęca się nad swoimi własnymi rodzicami!

To sam Jezus Chrystus dał Izrealowi szczególne wskazówki. Czy wymogi te świadczą o prawie, które jest pozbawione Chrystusa? Czy jest to kodeks ustaw niższego rzędu niż ustawy, które zostały dane w tym wieku? Pan strzeże interesów Swego ludu. Dał szczególne wskazówki odnośnie ubogich. Jak bezstronne są Jego drogi! Jak wyniesione są wszystkie Jego wymagania.
Pan dał wiele innych ustaw i wyroków, które mają być ściśle przestrzegane. Są one opisane w dwudziestym pierwszym, dwudziestym drugim i dwudziestym trzecim rozdziale Księgi Wyjścia.

E.G. White, „Manuscript” 126, 1901 („Manuscript Released” 900.37)