„Błogosławiony lud, któremu tak się powodzi, błogosławiony lud, którego Bogiem jest Pan!” (Ps 144, lb).

Nie chciałbym żyć dalej, gdybym wiedział, że nigdy nie będę szczę­śliwy” — powiedział kiedyś zamyślony młody człowiek siedzący naprzeciwko mnie.

A ty? Gdybyś wiedział, że nigdy nie znajdziesz szczęścia, chciałbyś żyć nadal? Każdy człowiek pragnie szczęścia. Każdy poświęca znaczną część swego życia, energii i pieniędzy, aby zdobyć to, co, jak sądzi, przyniesie mu szczęście.

Twoje poszukiwanie szczęścia może okazać się skuteczne, ale nie zawsze znajdziesz szczęście dokładnie tam, gdzie go szukasz.

Najpierw zamknijmy drzwi, które prowadzą donikąd.

Kiedyś przeczytałem w gazecie historię o pewnym niezwykle boga­tym małżeństwie z Europy. Mąż obsypywał żonę różnego rodzaju prezen­tami. Podarował jej jacht wart kilka milionów dolarów. Kiedy udawała się na zakupy do sklepów w nieznanych portach, towarzyszyła jej kolumna li­muzyn. Pewnego razu wydała jednego dnia 50 000 dolarów. Mogła mieć wszystko, co można kupić za pieniądze.

Po trzynastu latach małżeństwa żona tego bogatego człowieka powie­działa: „Jego wielkie bogactwo nie mogło sprawić, bym była z nim szczęśli­wa, ani żeby on był szczęśliwy ze mną”.

Wieki wcześniej jeden z najbogatszych i najmądrzejszych ludzi, jacy kiedykolwiek żyli na ziemi, napisał: „Kto ufa swemu bogactwu, ten upad­nie (…). Bogactwo nic nie pomoże w dniu gniewu” (Prz 11,28.4). Za pie­niądze można kupić niemal wszystko, ale nie szczęście.

Król Salomon szukał szczęścia tam, gdzie wielu szuka go dzisiaj — w przyjemnościach tego świata: winie, kobietach i zabawie. Korzystając z wszystkich dostępnych środków, szukał go usilnie.

Po latach Salomon napisał: „Umyśliłem sobie, że pokrzepię swoje ciało winem (…) i że będę się trzymał głupoty (…). Nagromadziłem sobie też srebra i złota, nadto skarbów królów i krajów; wystarałem się o śpiewaków i śpiewaczki” (Koh 2,3.8).

O pijackich ucztach, bankietach, tańcach, koncertach i rozrzutności Salomon napisał: „Wino — to szyderca, mocny trunek — to wrzaskliwa kłót­nia; i nie jest mądry, kto się od niego zatacza. (…) Kto mówi: Biada! Kto mówi: Ach! U kogo jest kłótnia? U kogo skarga? Kto ma rany bez powodu? Kto ma zaczerwienione oczy? Ci, którzy do późna przesiadują przy winie, którzy chodzą kosztować winnej mieszaniny” (Prz 20,1; 23,29-30).

Salomon szukał szczęścia także w mądrości i wiedzy. „Postanowiłem szczerze mądrością zgłębić i zbadać wszystko, co się działo pod niebem: Jest to żmudne zadanie, jakie zadał Bóg synom ludzkim, aby się nim tru­dzili. Widziałem wszystkie sprawy, które się dzieją pod słońcem” (Koh 1,13-14). On sam został tak oto opisany w Piśmie Świętym: „Ułożył on trzy tysiące przypowieści i tysiąc pięć pieśni. (…) A mądrość Salomona prze­wyższała mądrość wszystkich ludzi Wschodu i całą mądrość Egiptu. Był on mędrszy niż wszyscy ludzie (…); jego sława dotarła do wszystkich oko­licznych narodów” (1 Kri 4,32.30.31).

Niechaj sam mędrzec powie nam, czy ta niezrównana mądrość i wie­dza dały mu prawdziwe szczęście: „Gdzie jest wiele mądrości, tam jest wiele zmartwienia; a kto pomnaża poznanie, ten pomnaża cierpienie” (Koh 1,18), a w końcu stwierdził z rozczarowaniem: „Wszystko to jest marno­ścią i gonitwą za wiatrem” (Koh 1,14).

W wieku dojrzałym Salomon znalazł szczęście. Znalazł je wówczas, gdy jego sumienie uspokoiło się, a serce pojednało z Bogiem. Salomon zaczął żyć zgodnie z wolą Stwórcy. Oto jego rada dla tych, którzy dążą do szczęścia: „Szczęśliwy, kto Prawa przestrzega” (Prz 29,18 BT).

Ten starożytny król wiedział to, .co ty i ja powinniśmy wiedzieć — pewnego dnia nasze życie zostanie poddane ocenie, której podstawą bę­dzie prawo wyrażone w dziesięciu przykazaniach Bożych (Koh 12,13-14), a prawdziwie szczęśliwi będziemy jedynie wtedy, gdy będziemy wolni od przewinień wobec Boga i ludzi, gdy będziemy pewni, że nasze grzechy zostały wymazane przez krew Chrystusa, dzięki któremu otrzymaliśmy dar wiecznego życia.

Apostoł Paweł napisał: „Weselcie się nadzieją” (Rz 12,12 BT). Ta radość i to szczęście mogą być twoje!

Robert H. Pierson