Wiara w tysiąclecie należy do ważnych chrześcijańskich prawd dotyczących końca świata. O okresie tysiąca lat czytamy w 20 rozdziale Księgi Apokalipsy. W niniejszym artykule dokonamy przeglądu wydarzeń, które nastąpią na początku tysiąclecia, podczas niego oraz po jego upływie.

Początek tysiąclecia

Powtórne przyjście Chrystusa. W Apokalipsie 19,11-21 znajdujemy opis Chrystusa przybywającego z nieba na białym koniu w asyście niebiańskich zastępów, również dosiadających białych wierzchowców (ww. 11.14). Ich celem jest podjęcie walki z ziemskimi królami i ich wojskami (ww. 11.19). Rozdział 19 kończy się klęską armii wrogich Chrystusowi (ww. 20-21). Ten symboliczny opis drugiego przyjścia Chrystusa poprzedza bezpośrednio tysiąclecie ukazane w rozdziale 20. Widać zatem, że powtórne przyjście Chrystusa nastąpi na początku tysiąclecia.

Zmartwychwstanie sprawiedliwych. Apostoł Paweł napisał, że „sam (…) Pan zstąpi z nieba na hasło i na głos archanioła, i na dźwięk trąby Bożej, a zmarli w Chrystusie powstaną pierwsi” (1 Tes 4,16; zob. też 1 Kor 15,51-54)*. Wobec tego jednym z wydarzeń, które nastąpią u zarania tysiąclecia, będzie wskrzeszenie zbawionych.

Zabranie sprawiedliwych do nieba. Paweł dodał następnie, że „potem my, żywi i pozostawieni, wraz z nimi [wskrzeszonymi świętymi] będziemy porwani w powietrze, na obłoki naprzeciw Pana, i w ten sposób zawsze będziemy z Panem” (1 Tes 4,17). Inaczej mówiąc, lud Boży zostanie wzięty do nieba przy drugim przyjściu Chrystusa, a następująca obietnica złożona przez niego uczniom, gdy jeszcze był na ziemi, potwierdza ten wniosek: „Idę (…) [do nieba] przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie [paruzja] i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem” (J 14,2-3). Jezus jest teraz w niebie (Dz 2,32-33; Hbr 9,25) i obiecał, że przy powtórnym przyjściu weźmie do siebie swój lud.

Zniszczenie bezbożnych. W Drugim Liście do Tesaloniczan 1,9 apostoł Paweł napisał, że przy powtórnym przyjściu Chrystusa niesprawiedliwi „poniosą (…) wieczną zagładę z dala od oblicza Pańskiego”. A w symbolicznym opisie Chrystusa wyruszającego na wojnę przeciw ziemskim królom i ich armiom Apokalipsa 19,18 stwierdza, że ptaki będą pożerać „trupy królów, trupy wodzów i trupy mocarzy (…) trupy wszystkich – wolnych i niewolników, małych i wielkich!”. Na podstawie tego widać, że podczas drugiego przyjścia Chrystusa wszyscy bezbożni zginą.

Uwięzienie szatana. Szatan podczas tysiąclecia będzie uwięziony. W Apokalipsie 20,2-3 czytamy, że anioł z nieba „pochwycił Smoka, Węża starodawnego, którym jest diabeł i szatan, i związał go na tysiąc lat. I wtrącił go do Czeluści, i zamknął, i pieczęć nad nim położył, by już nie zwodził narodów, aż tysiąc lat się dopełni”.

Użyte w oryginale greckie słowo abussos zostało tu przełożone jako „Czeluść”. Wyraz ten pojawia się też w greckim przekładzie Księgi Rodzaju 1,2 – w tłumaczeniach mamy „głębokość” (Biblia Wujka), „przepaść” (Biblia gdańska) lub „otchłań” (Biblia warszawska) – na określenie „bezładu i pustkowia”: stanu ziemi sprzed aktu stworzenia. Księga Apokalipsy mówi po prostu, że podczas tysiąclecia szatan nie będzie mógł się wydostać ze spustoszonej ziemi ani nikogo kusić.

Spustoszenie ziemi. Apokalipsa podaje, że podczas powtórnego przyjścia Chrystusa całym światem zachwieje tak silne trzęsienie ziemi, iż spowoduje ono zniwelowanie gór i zalanie wysp (Ap 6,12-14; 16,18-20). Tak potężny wstrząs wywoła zapewne zawalenie się wszystkich drapaczy chmur w wielkich miastach na całym świecie oraz zniszczenie wszystkich magistrali drogowych i kolejowych. Innymi słowy, ziemia stanie się ruiną – „bezładem i pustkowiem”.

Niektórzy chrześcijanie utrzymują, że Chrystus będzie rządził na ziemi podczas tysiąclecia oraz że sprawiedliwi i bezbożni będą w tym czasie żyć obok siebie. My, redakcja czasopisma Signs of the Times, nie zgadzamy się z tym poglądem z dwóch powodów. Po pierwsze, w Nowym Testamencie nie ma najmniejszego dowodu, jakoby sprawiedliwi i niesprawiedliwi mieli żyć razem po drugim przyjściu naszego Pana. Wręcz przeciwnie, w przypowieści o owcach i kozłach Chrystus powiedział, że podczas jego powtórnego przyjścia zbawieni i bezbożni zostaną oddzieleni od siebie, „jak pasterz oddziela owce od kozłów” (Mt 25,32; zob. też Mt 13,40-43).

Po drugie, jak już zauważono, po drugim przyjściu Chrystusa świat będzie ruiną. To nie do pojęcia, aby Bóg wymagał od wybawionego ludu egzystowania w takich warunkach i przywrócenia światu stanu, w jakim nadawałby się do zamieszkania. Dużo bardziej rozsądna wydaje się taka interpretacja słów Jezusa, która mówi, że Chrystus, powróciwszy, weźmie nas do siebie do nieba.

Podczas tysiąclecia

Z tego, czego się dotąd dowiedzieliśmy, możemy wyciągnąć kilka wniosków na temat wydarzeń podczas tysiąclecia. Szatan będzie uwięziony na ziemi, gdzie spędzi czas na rozmyślaniu nad straszliwym chaosem, do jakiego doprowadził. Trupy bezbożnych będą leżeć rozrzucone po całej ziemi. Sprawiedliwi zaś będą w niebie, a w 20 rozdziale Apokalipsy czytamy, że otrzymają „władzę sądzenia (…). Będą kapłanami Boga i Chrystusa i będą z Nim królować tysiąc lat” (ww. 4.6).

Inne nowotestamentowe teksty przybliżają nam nieco, czym będzie ów sąd. Apostoł Paweł zapowiedział, że „święci będą sędziami tego świata” oraz że „będziemy sądzili także aniołów” (1 Kor 6,2.3). Ponadto Jezus rzekł: „Gdy Syn Człowieczy zasiądzie na swym tronie chwały, wy, którzy poszliście za Mną, zasiądziecie również na dwunastu tronach, sądząc dwanaście pokoleń Izraela” (Mt 19,28). W wersecie tym Jezus łączy ideę rządzenia wespół z nim oraz sądzenia, o czym apostoł Jan napisał w Apokalipsie 20,4.

Po tysiącleciu

Zmartwychwstanie bezbożnych. Po upływie tysiąca lat wszyscy niesprawiedliwi zostaną wzbudzeni z martwych. W Apokalipsie 20,5 czytamy: „A inni nie ożyli [nie zostali wskrzeszeni] ze zmarłych [bezbożnicy], aż tysiąc lat się skończyło”.

Uwolnienie szatana. Po drugie, werset 7 stwierdza, że „gdy się skończy tysiąc lat, z więzienia swego szatan zostanie zwolniony”. Cóż to znaczy? W wersecie 3 czytaliśmy, że szatan został uwięziony w Czeluści, „by już nie zwodził narodów, aż tysiąc lat się dopełni”. Powód, dla którego szatan nie może nikogo kusić podczas tysiąclecia, jest taki, że na ziemi nie ma nikogo, kogo można by wodzić na pokusę – sprawiedliwi są w niebie, a bezbożni nie żyją. Po upływie tysiąclecia, kiedy niesprawiedliwi zostaną wskrzeszeni, znów będzie lud mogący się przyłączyć do buntu szatana przeciw Bogu. To właśnie rozumiemy jako uwolnienie szatana z więzienia.

Zstąpienie z nieba Nowej Jerozolimy. W Apokalipsie 21,2 Jan pisze, że ujrzał „Miasto Święte – Jeruzalem Nowe (…) zstępujące z nieba od Boga”. W Apokalipsie 20,9 apostoł widzi bezbożnych otaczających „obóz świętych i miasto umiłowane”. Będzie to Nowa Jerozolima, więc oczywiście zstąpienie jej na ziemię nastąpi w gruncie rzeczy mniej więcej wtedy, gdy bezbożni zostaną przywróceni do życia, a szatan uwolniony z więzienia.

Atak na Nową Jerozolimę. W Apokalipsie 20,8 czytamy, że szatan zgromadza niesprawiedliwych na bitwę, po to by spróbować przypuścić szturm na Nową Jerozolimę. Szatan w tym momencie nadal nie porzuca celu, do jakiego zmierzał przez całe tysiąclecia dziejów ziemi, a którym to celem jest pokonanie Boga i zaprowadzenie własnych nieprzemijających rządów nad światem.

Sędzia na wielkim białym tronie. Bóg jednak popsuje szatanowi szyki. Jak pisze apostoł Jan, „ujrzałem wielki biały tron i na nim Zasiadającego (…). I ujrzałem umarłych – wielkich i małych – stojących przed tronem, a otwarto księgi. (…). I osądzono zmarłych z tego, co w księgach zapisano, według ich czynów” (Ap 20,11.12). Scena ta ukazuje także powód, dla którego bezbożni zostaną przywróceni do życia po tysiącleciu: mają być osądzeni za swoje złe uczynki i ostatecznie potępieni.

Jezioro ogniste. Po tym jak niesprawiedliwi zostaną osądzeni, ulegną zagładzie w jeziorze ognia, czyli w piekle. Apostoł Piotr również opisuje to jezioro, ujawniając, że spłonie też w nim ziemia (2 P 3,10-12). Piekło nie znajduje się więc w żadnym odległym zakątku wszechświata ani w środku ziemi. Nie ma go także w tej chwili. Piekło będzie zniszczeniem całej planety w ogniu po zakończeniu tysiąclecia.

Stworzenie ziemi na nowo. Bezpośrednio po przedstawionym w Apokalipsie 20,14-15 jeziorze ognistym nastąpi stworzenie na nowo naszej planety, tak że stanie się ona „niebem nowym i ziemią nową” (Ap 21,1). Apostoł Piotr, opisując zniszczenie świata ogniem, użył tego samego słownictwa. Powiedział mianowicie, że nastanie „nowe niebo i nowa ziemia, w których będzie mieszkała sprawiedliwość” (2 P 3,13). Niektórzy twierdzą, jakoby bezbożni mieli płonąć w piekle przez całą wieczność. Ponieważ jednak piekło i jezioro ogniste to jedno i to samo, piekło nie może trwać bez końca, świat bowiem ma być na nowo stworzony jako miejsce, gdzie mieszka sprawiedliwość.

Dobra nowina na temat tysiąclecia jest taka, że po jego upływie ziemia i wszechświat zostaną całkowicie oczyszczone ze zła. Wszystkie wojny, kataklizmy, ból i łzy odejdą do lamusa (Ap 21,4), a lud Boży będzie przez całą wieczność żył w bezpośredniej łączności z Bogiem, Jezusem i aniołami.

© Andy Jameson, Signs of the Times 07/2011
Tłum. Paweł Jarosław Kamiński dla www.adwentysci.waw.pl

* Jeśli nie zaznaczono inaczej, wszystkie biblijne cytaty pochodzą z Biblii Tysiąclecia, wyd. 4.