„Obchodził Jezus całą Galileę , nauczając w ich synagogach i głosząc ewangelię o Królestwie i uzdrawiając wszelką chorobę i wszelką niemoc wśród ludu” (Mt 4,23).

Jezus był nauczycielem. Marek daje nam przykład nauczania Jezusa w synagogach. Czytamy, że gdy Jezus powołał niewielką grupę naśladowców, „weszli do Kafarnaum; i zaraz w sabat wstąpił do synagogi, i nauczał. I zdumiewali się nad nauką jego, gdyż nauczał ich jako moc mający, a nie jak uczeni w Piśmie” (Mk 1,21-22). Wzmianka o treści nauczania Jezusa znajduje się w Łk 4,16-21, gdzie czytamy, że w synagodze w Nazarecie Jezus odniósł do siebie tekst Iz 61,1-2. Tak więc częścią misji Jezusa było nauczanie.

Jezus był kaznodzieją. Słowo przetłumaczone jako „głosić” oznacza dosłownie „zwiastować”. Odnosi się ono do starożytnych heroldów przemierzających ulice miast i wykrzykujących ważne dla mieszkańców informacje. Poselstwo Jezusa było „ewangelią o królestwie”. Wszędzie, dokąd się udawał, zwiastował ewangelię, która miała dotrzeć do wszystkich narodów. Posłał swoich uczniów w świat, by głosili to samo poselstwo wyzwolenia i zbawienia.

Jezus był uzdrowicielem. Pamiętając o duchowych potrzebach ludzi, Je­zus nie zapominał jednocześnie o ich potrzebach fizycznych. Objawiał swoją  miłość i uprzejmość, dzięki Bożej mocy uzdrawiając ludzi z chorób. Ta uzdrowicielska działalność Jezusa była powiązana z wiarą. Ci, którzy wie­rzyli w Jezusa, byli uzdrawiani, a ci, którzy nie wierzyli, pozostawali z ni­czym. W ten sposób fizyczne uzdrowienia były obrazem uzdrowienia duchowego. Cuda dokonywane przez Jezusa były więc środkiem służącym objawieniu Jego miłości.

Naśladowcy Jezusa zostali powołani do bycia nauczycielami, kaznodziejami i uzdrowicielami. Celem tej działalności, zawsze i wszędzie, jest przekazywanie miłości Bożej i prowadzenie ludzi ku odkupieniu. Metody mogą się zmieniać wraz ze zmianami kulturowymi, ale nauczanie, wygła­szanie kazań i uzdrawianie zawsze pozostają nieodłącznymi elementami dzieła ewangelii.

Norval F. Pease