Bunt w Niebie

Bunt, który wydarzył się w niebie i wprowadził grzech we wszechświecie Bożym, musiał być strasznym doświadczeniem zarówno dla Boga jak i aniołów. Aż do tego czasu we wszystkim panował pokój i harmonia. Niezgoda była nieznana; panowała jedynie miłość. Wtedy to nieuświęcona wyniosłość poruszyła sercem Lucyfera. Postanowił, że chciałby być równy Najwyższemu. Chciał wywyższyć swój tron nad gwiazdy Boże; chciał usiąść „na górze zgromadzenia, na stronach północnych.” Izaj 14:12-14 BG. Owo wypowiedzenie zamiaru było równoznaczne z usiłowaniem usunięcia Boga i przywłaszczenia sobie Jego stanowiska. Było to wypowiedzenie wojny. Szatan chciał zasiadywać tam, gdzie siedział Bóg. Bóg przyjął rzucone wyzwanie…

„I stała się bitwa w niebie. Michał i Aniołowie Jego potykali się z smokiem, smok się też potykał i aniołowie jego.” Obj. 12: 7 BG. Wynik mógł być przewidziany. Szatan i aniołowie jego „nie przemogli, ani miejsce ich dalej znalezione jest na niebie. I zrzucony jest smok wielki, wąż on starodawny, którego zowią dyjabłem i szatanem, który zwodzi wszystek okrąg świata; zrzucony jest na ziemię, i aniołowie jego z nim są zrzuceni. ” Wiersze 8-9

Chociaż pokonany, szatan nie został zniszczony. Swoim buntem oświadczył on, że rządy Boże zawiodły i przez ustawienie własnego tronu przypisywał sobie większą mądrość i sprawiedliwość od Boga. Te pretensje są właściwe buntowi i ustanowieniu innych rządów. Bóg nie mógł sobie pozwolić na to. aby dać szatanowi sposobność do zademonstrowania jego teorii. Aby usunąć wszelką wątpliwość z umysłów aniołów – a później ludzi – musi pozwolić szatanowi na kontynuowanie jego dzieła. Tak więc szatanowi zezwolono, aby żył i ustanowił swoje rządy. Przez 6000 lat będzie robić demonstrację tego, co uczyni mając ku temu sposobność…

Lucyfer

Lucyfer był w niebie jednym z nakrywających cherubinów. Patrz: Ezechiel 28: l4. To odnosi się do dwóch aniołów, którzy w miejscu najświętszym świątyni stali na arce nakrywającej ubłagalnię. To stanowiło bez wątpienia najwyższy urząd, który mógł zająć anioł, bowiem arka i ubłagalnia znajdowały się bezpośrednio przed obliczem Boga. Ci aniołowie byli specjalnymi stróżami prawa. Niejako strzegli go. Lucyfer był jednym z nich.

Proroctwo Ezechiela 28:12 zawiera ciekawą wypowiedź dotyczącą Lucyfera: „Ty, co pieczętujesz sumy, pełen mądrości i doskonałej piękności.” Znaczenie wyrażenia: „Ty, co pieczętujesz sumy,” nie jest całkowicie zrozumiałe. Jego treść daje się w różny sposób wytłumaczyć. Oczywistym wydaje się jednakże to, że celem jest ukazanie zaszczytnej pozycji i wysokiego przywileju, które posiadał szatan zanim upadł. Był on pewnego rodzaju premierem kustoszem pieczęci.

Tak, jak dokument lub prawo rządu ziemskiego musi posiadać dołączoną do niego pieczęć aby uzyskać ważność tak też w rządzie Bożym używana jest pieczęć. Jak okazuje się ,,Bóg wyznaczył aniołom pracę tak samo Jak człowiekowi. Jeden anioł jest odpowiedzialny za ogień (Obj. 14:18), inny za wody (Obj. 16:5), a jeszcze inny za „pieczęć Boga żywego.” (Obj. 7:2). Mimo, że tak jak już stwierdzono, treść wiersza 12 z rozdziału 28 proroctwa Ezechiela nie jest całkowicie zrozumiała, niektórzy czują się usprawiedliwieni tłumacząc go: „Ty, który, dołączasz pieczęć do zarządzenia.” Jeśli to stanowisko jest do utrzymania, jeśli Lucyfer był premierem i kustoszem pieczęci, to udziela on dodatkowy powód, dla którego szatan zapragnął zastąpić pieczęć Bożą własnym piętnem, gdy opuścił swoje pierwsze mieszkanie.

To, że szatan był bardzo aktywny przeciw prawu jest oczywiste. Jeśli bowiem prawo Boże jest odpisem Bożego
charakteru i jeśli ten charakter stanowi przeciwieństwo charakteru szatana, to wówczas szatan zostaje przez nie potępiony. Chrystus i prawo stanowią jedność. Chrystus jest Tym. który według niego żył-prawem, które było ciałem. Z tej przyczyny Jego życie jest potępieniem. Szatan walcząc przeciw Chrystusowi walczył także przeciw prawu. Nienawidząc prawa nienawidził również Chrystusa. Chrystus i prawo stanowią nierozłączność…

Zanim Chrystus umarł na krzyżu zademonstrował Swoim życiem możliwość zachowywania prawa. Szatanowi nie udało się sprowadzić Go do grzechu. Być może wcale nie oczekiwał, że byłby w stanie tego dokonać. Lecz jeśli potrafiłby skłonić Chrystusa do użycia Boskiej mocy, aby ratował samego Siebie, to wówczas wiele by osiągnął. Gdyby Chrystus tak postąpił, szatan mógłby twierdzić, iż to unieważniło demonstrację, którą Bóg zamierzał uczynić, a mianowicie tę, że jest możliwym, aby człowiek zachowywał prawo. Szatan został pokonany, jednak aż do samego końca podejmował na nowo te same taktyki. Judasz miał nadzieję, że Chrystus uwolni się używając Boskiej mocy by ratować samego Siebie. Wisząc na krzyżu Chrystus był wyśmiewany: „Innych ratował, a samego Siebie ratować nie może.” Lecz Chrystus nie zachwiał się. Mógł ratować Siebie, ale nic uczynił tego. Szatan został wprowadzony w zakłopotanie. Nie potrafił tego zrozumieć. Wiedział jednak, że jego wyrok został zapieczętowany gdy Chrystus umarł w obliczu jego niemożności nakłonienia Go do grzechu. Przez Swoją śmierć Chrystus był zwycięzcą.

Lecz szatan nie poddał się. Nic osiągnął zwycięstwa w swojej walce z Chrystusem, ale wciąż jeszcze mógłby je zdobyć nad człowiekiem. Dlatego „odszedł rozpocząć walkę z resztą jej potomstwa, z tymi, co strzegą przykazań Boga i mają świadectwo Jezusa.” Obj. 12: 17 BT. Gdyby był w stanie ich pokonać, nie mógłby być zwyciężony.