Łódź była pierwszym miastem na terenie Królestwa Polskiego do którego dotarł adwentyzm. Dotarł wraz z dwoma stolarzami: Karolem Fendlem i Józefem Szlodzińskim, którzy w 1893 roku dotarli do Łodzi z Wołynia, gdzie poznali pierwszych polskich adwentystów i przyjęli poselstwo o powtórnym przyjściu Chrystusa. Wraz ze swoimi rodzinami stworzyli pierwszą małą wspólnotę. Zamieszkali u baptystycznego pastora o nazwisku Lach i był to pierwszy mały adwentystyczny zbór w Łodzi. Adam Lach przyjął adwentyzm, a wraz z nim jego rodzina i inny – szczególnie niemieckojęzyczni członkowie baptystycznego zboru.

W 1895 roku na prośbę grupy adwentysttów z Łodzi, Misja Hmaburska przysłała pierwszego pastora- Jana Labsbaka , którzy zorganizował społeczność w zbór i ta data przyjmowana jest za początek zorganizowanej społeczności adwentystycznej w Łodzi.
W 1905 roku zbór liczył 24 ochrzczonych wyznawców. Nabożeństwa odbywały się w prywatnych mieszkaniach- przy ul. Milscha ( ob. Kopernika), oraz Andrzeja Struga 17.
W 1907 została przeprowadzona pierwsza publiczna ewangelizacja, prowadzona przez D. P. Gede ( kolejnego pastora zboru, który przybył z Odessy) w sali restauracji „ Paradise” przy ul. Piotrkowskiej.

Pierwsza wojna światowa była kolejnym przełomowym wydarzeniem w historii naszej wspólnoty. Wyznawcy narodowości niemieckiej zostali internowani, a wielu z nich wyjechało po wojnie z miasta, inni zostali deportowani na Syberię. W tym czasie zborowi służyli pastorzy: Teodor i Will i jego syn Waldemar (1914-20), Ferdynand Dzik ( 1920-24) i od 1924 pastor Kosmowski. W tym czasie nabożeństwa odbywały się w języku polskim, były jednak tłumaczone na język niemiecki. Zbór zaczął odbudowywać się, niedługo po wojnie liczył 60 osób, przede wszystkim wywodzących się z protestantyzmu, w 1926 roku liczył już 70 osób.

Kościół Adwentystyczny dał się poznać w okresie wojennym, jako społeczność zaangażowana w życie lokalnej społeczności, m.in poprzez działalność pielęgniarek społecznych. Dzięki temu, a także całej narodowo- religijnej specyfice przedwojennej Łodzi, łódzki zbór otrzymał od wojewody łódzkiego status „ kościoła tolerowanego”, co wyło wyjątkową sytuacją w naszym kraju.
W 1937 roku zbór przeniósł się do lokalu przy ul. Wólczańskiej 57.
Druga wojna światowa był kolejnym przełomowym wydarzeniem z historii wspólnoty. Licząca wówczas prawie 120 wyznawców wspólnota zostaje na mocy rozporządzenia władz hitlerowskich podzielona na dwie części. Ok.70-osobowa niemieckojęzyczna grupa adwentystów spotykał się legalnie 9 choć także pod rygorem obostrzeń), zaś 25-osobowa polska społeczność potajemnie spotykała się w różnych miejscach. Pomiędzy obiema wspólnotami nie ustały jednak kontakty- na terenie niemieckiego zboru odbywały się np. wspólne spotkania młodzieży. Działalność polskiej grupy w czasie wojny była bardzo trudna, mimo to w czasie okupacji zostało w potajemnych warunkach ochrzczonych co najmniej 8 osób.

Zbór stracił swoją dotychczasową siedzibę przy ul. Wólczańskiej 57- została ona zabrana przez okupanta i zamieniona na kwaterę SS. Nabożeństwa odbywały się przy ul. Piotrkowskiej- najpierw w budynku pod numerem 73, a następnie 101. Od 1943 przy ul. Wólczańskiej 139, która była także siedzibą zboru zaraz po wojnie. Opiekę nad polskim zborem w czasie okupacji pełnili pastorzy: Baron i Nowicki.

Okres powojenny to całkowicie nowa karta historii. W zborze pozostali jedynie polscy wyznawcy. Mimo emigracji, część tych, którzy wyjechali po wojnie do Niemiec, do dziś utrzymuje kontakty z łódzkim zborem, czasem odwiedzając rodzinne strony. Opiekę nad odbudowującym się zborem sprawowali pastorzy: Bujak, Baron, Smyk. Do roku 1951 zbór – jak kilkadziesiąt lat wcześniej, spotykał się przy ul. Andrzeja Struga 17. Później przeniósł się do budynku przy ul.Nowotki 79.
Od 1962 roku siedziba zboru mieści się w dawnej fabryce włókienniczej przy ul. Kopcińskiego 67, zakupionej przez Kościół i zaadoptowanej na jego potrzeby. Buynek ten służył zarówno zborowi, jak i Diecezji Wschodniej, której biuro mieściło się w Łodzi aż do roku 1991.

Lata powojenne były okresem dynamicznego rozwoju Kościoła, choć wstrzymywanego liczną emigracją- przede wszystkim do Australii i Niemiec, gdzie znalazło się łącznie kilkadziesiąt osób.
Kościół prowadził systematyczną działalność misyjną, także przy udziale zagranicznych misjonarzy i ewangelistów, systematycznie rozrastając się. Rekordowym był rok 1984, w którym chrzest przyjęły 34 osoby. Pod koniec lat 80-tych łódzka społeczność adwentystyczna przekroczyła 200 ochrzczonych wyznawców.
W tym czasie zborowi służyli ( zarówno jako bezpośredni opiekunowie, jak i pracownicy Diecezji) pastorzy: Antoni Olma, Władysław Kosowski, Marian Kot, Stanisław Karauda, Marian Wójcik, Zenon Samborski, Piotr Heród. Funkcję starszych zboru pełnili: Jan Góralewski
Następnym etapem historii dzielenie łódzkiego zboru na mniejsze społeczności, co było efektem zarówno potrzeb logistycznych ( przepełniona sala), jak i naturalną konsekwencją prowadzonej pracy misyjnej. W 1987 roku siedmiu wyznawców ze Zgierza dało zalążek nowej społeczności, która z czasem została przeobrażona w zbór, liczący do 18 osób, spotykający się w użyczonej przez miasto sali przy ul. Mielczarskiego 12.

W 1991 roku w hali „ Anilana” małżeństwo Phil i Joanna Jones prowadzili spotkania biblijne ,w wyniku których a następnym powstał zbór „Łódź- Górna”, który do dziś mieści się w otrzymanej przez Kościół w darze posesji przy ul. Płockiej 28.
Rok później do Łodzi przybył z Australii pastor Janusz Skrzypaszek, prowadził wykłady w sali przy ul. Więckowskiego 18 . Efektem tej ewangelizacji było powstanie trzeciego zboru w Łodzi, którego historia charakteryzuje się przede wszystkim częstymi zmianami swoich siedzib.
Opiekę nad tymi zborami sprawowali pastorzy Andrzej Siciński i Mirosław Karauda.
W 1995 roku w sali na Teofilowie odbył się jubileusz 100 –lecia Kościoła w Łodzi.

Druga połowa lat dziewięćdziesiątych to przede wszystkim intensywna praca misyjna, przy wykorzystaniu coraz nowszych osiągnięć techniki. Na początku 1996 roku odbyła się największa w historii Łodzi akcja ewangelizacyjna, związana z wykładami australijskiego misjonarza , pastora Petera Roenfeldta. Każdego wieczoru licząca 400 miejsc sala Pałacu Młodzieży ( obecnie YMCA) przy ul. Moniuszki zapełniała się po brzegi. W tym roku przyjęło chrzest ok. 30 osób, powiększając wszystkie zbory. Rok 1996 i 1997 to także udział Kościoła w organizacji koncertów Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy w Teatrze Wielkim w Łodzi. Łódzkie zbory wzięły udział w ogólnoświatowych adwentystycznych projektach misyjnych: NET 98 i NET 99 przy wykorzystaniu materiałów video, pochodzących z przekazu satelitarnego, a także w projekcie Misji Globalnej, pracując misyjnie w miastach, w których nie ma jeszcze zborów adwentystycznych- Pabianicach ( Łódź- Górna), oraz Koluszkach i dzielnicy Widzew w Łodzi ( zbór Łódź- Widzew).

W latach 1997-2002 łódzka wspólnota systematycznie gościła młodzież adwentystyczna z całego kraju w ramach dorocznych Festiwali Młodych Twórców, które odbywały się zarówno w zborze przy ul. Kopcińskiego, jak i w gościnnych progach Kościoła Chrześcijan Baptystów.
Przełom wieków to także indywidualnie pisana historia poszczególnych zborów. Największy „ zbór – matka” – Łódź- Widzew po poważnych problemach wewnętrznych pod koniec lat 90-tych na nowo podjął intensywną prace misyjną, także poprzez działające przy nim instytucje wewnatrzkościelne.
Zbór Łódź- Górna w szybkim czasie podwoił się do ponad pięćdziesięcioosobowej , dynamicznej społeczności, przyciągającej przede wszystkim osoby młode.
Trzeci z łódzkich zborów stawiał przede wszystkim czoła przeciwnościom lokalowym, często zmieniając swoje siedziby. Po dwuletnim okresie pobytu przy ul. Więckowskiego 18, w 1996 roku zbór musiał opuścić tamten lokal, przez krótki czas korzystając z gościny Kościoła Metodystów przy ul. WiN a następnie przez 1,5 roku wynajmując na nabożeństwa pomieszczenia Stronnictwa Demokratycznego przy ul. Gdańskiej. Nadzieję na ustabilizowanie sytuacji tego zboru było oddanie w 1998 roku przez władze miasta do użytku Kościoła czteropiętrowego budynku dawnego akademika Szkoły Filmowej przy ul. Ciesielskiej 6a . Zbór nosił wtedy nazwę „ Łódź- Bałuty” Faktycznie, był to czas prężnej pracy tego zboru. Niestety, z powodów administracyjno- finansowych w 2003 roku Kościół zrezygnował z administrowania tym budynkiem a zbór przeniósł swoje nabożeństwa do Domu Kultury „ Rondo” przy ul. Limanowskiego. Jako pierwszy w kraju skorzystał z zawartej w Statucie Kościoła możliwości przyjęcia nazwy własnej, przyjmując na początku 2004 roku nazwę własną „ Pielgrzym”.
Dziś łódzkie zbory Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego to 222 ochrzczonych wyznawców ( stan na 14 maja 2005), wraz z dziećmi i młodzieżą jest to grupa ok.300 osób. W XXI wieku każdego roku przyjmuje chrzest 10-15 osób. Niestety, niepokojącym dla naszych zborów zjawiskiem w ostatnich latach jest migracja- zwłaszcza młodych wyznawców do miast w których rynek pracy daje szersza ofertę niż Łódź. Łódzkie zbory spotykają się razem raz w roku- na uroczystym nabożeństwie dziękczynnym na koniec roku.

Kościół Adwentystów Dnia siódmego w Łodzi stara się spełniać swoją podstawową misję niesienia ewangelii o zbawieniu w Chrystusie i Jego powrocie poprzez najbardziej komunikatywne metody, Stąd też ostanie lata to przede wszystkim nastawienie na osobiste kontakty z mieszkańcami miasta. Posługiwanie się metodą Jezusa, który był tam, gdzie byli ludzie.
Przy Kościele działają różne ponazborowe organizacje wewnątrzkościelne. Przykościelny punkt katechetyczny, mimo problemów finansowych i lokalowych prowadzi zajęcia religii dla ponad 40 uczniów od „ zerówki” po klasę maturalną. Warto tutaj zaznaczyć, że do punktu uczęszczają dzieci i młodzież spoza Kościoła. Dla młodzieży została również zorganizowana łódzka drużyna harcerstwa adwentystycznego „ Pathfinders”. Dział także klub rowerowy „ Adventure” . Powstała w 2003 roku filia Chrześcijańskiej Służby Charytatywnej podejmuje projekty pomocy ludziom znajdującym się w trudnej sytuacji materialnej.

W 2004 roku powstała Korespondencyjna Szkoła Biblijna i Korespondencyjna Szkoła Lepszego Życia, oferująca siedem kursów dla osób zainteresowanych poznawaniem treści Biblii, oraz zapoznawania się z tajemnicami zdrowia.
Nie sposób pominąć zaangażowania Kościoła w życie społeczności łódzkiej. W całej swojej historii Kościół Adwentystów Dnia Siódmego zwracał uwagę na potrzebę zdrowego stylu życia i wstrzemięźliwości od używek. Od końca lat osiemdziesiątych systematycznie prowadzone są terapie dla osób pragnących rozstać się z nałogiem palenia tytoniu, a w szkołach pastorzy prowadzą spotkania z profilaktyki uzależnień. Organizowane są także otwarte spotkania poświęcone opanowaniu stresu, zdrowemu stylowi życia i odżywiania, poradnictwu rodzinnemu i małżeńskiemu.

Kościół Adwentystyczny organizuje koncerty muzyki religijnej- także o charakterze charytatywnym, organizował nabożeństwa z okazji Dni Biblii. W ostatnich latach systematycznie uczestniczy w organizowanej przez Urząd Miasta akcji „ Kolorowa Tolerancja” , mającej za zadanie krzewienie postaw otwartości i tolerancji.
Działalność Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Łodzi to przede wszystkim jednak codzienne życie jego wyznawców pośród swoich rodzin, sąsiadów i współpracowników. Życie ludzi powołanych do bycia solą ziemi i światłością świata, wskazujące na Tego, który jest Miłością i Tego, który ma wkrótce przyjść.

pastor Remigiusz Krok